اسباب بازی ها کلمات کودکان هستند
تا به حال چقدر به کودکی که مشغول بازی کردن با وسایل دور و برش است دقت کرده اید؟ یعنی درست زمانی که کودک در دنیایی غرق شده که هیچ چیز به غیر از آن اسباب بازی نمی تواند در آن نفوذ کند!
کودکان به کمک اسباب بازی ها به طور غیر مستقیم آموزش می بینند و حوادثی را که اطرافشان رخ می دهد به نوعی در این بازی ها تجربه می کنند. با این وجود با همه تاکیدی که کارشناسان بر تاثیرپذیری کودکان از چنین وسایلی دارند، در کشور ما هنوز هم اسباب بازی به عنوان یک وسیله لوکس، تزئینی بی اهمیت تلقی می شود.
طبق اعلام کارشناسان در حال حاضر ماهانه دو میلیون و 600 هزار دلار اسباب بازی وارد کشور می شود که این رقم در مقایسه با سال 81 که مبلغ واردات اسباب بازی 57 هزار دلار بوده است، شاید رقم چشمگیری باشد. ولی این ارقام نمی توانند ارزش و اهمیت واقعی اسباب بازی ها را نشان دهند. به عبارت دیگر ارزش پولی یک اسباب بازی لزوما با ارزش حقیقی آن برای تربیت و آموزش کودک یکسان نیست.
کودکان سالم از انرژی زیادی برخوردارند که به وسیله بازی آن را مصرف می کنند. اگر انرژی اضافی کودک از طریق صحیح ( بازی ) به مصرف نرسد و این انرژی در جسم کودک باقی بماند، موجب ناآرامی، عصبانیت، بد خلقی و پرخاشگری او می شود.
شاید اغلب مردم ندانند که شیوه انتخاب و خرید اسباب بازی ممکن است به ایجاد دگرگونی های اساسی در زندگی عاطفی و عقلی و اجتماعی کودک منجر شود. بررسی ها نشان داده است که شخصیت کودک با اسباب بازی ها و سرگرمی های دوران کودکی شکل می گیرد. این روش به صورت غیر مستقیم در تربیت کودکان بسیار موثر است. همه کودکان به اسباب بازی علاقه نشان می دهند و به همین دلیل می توان از اسباب بازی ها به عنوان ابزاری برای تعلیم و تربیت استفاده کرد.
روان شناس معروف آلفرد آدلر می گوید:
" هرگز نباید به بازی به عنوان روشی برای وقت کشی نگاه کرد. بازی کردن برای کودک مساوی است با صحبت کردن برای یک بزرگسال. بازی و اسباب بازی کلمات کودکان هستند. "
باید به حس مالکیت کودک احترام گذاشت. کودک اسباب بازی های خود را دوست دارد و حاضر به تقسیم آن ها نیست، زیرا آنچه را دوست دارد متعلق به خود می داند و حاضر نیست به کودکان دیگر بدهد. بنابراین نباید پدر و مادر کودک را تحت فشار قرار دهند یا او را به خاطر عدم سخاوت سرزنش کنند. وقتی کودک هنوز معنی سخاوت را نمی داند و برای آن آمادگی ندارد، این سرزنش چه فایده ای خواهد داشت؟ در واقع همان قدر که سخاوت در بزرگترها پسندیده است خودخواهی در کودک نیز امری طبیعی است. اگر کودک دوست ندارد اسباب بازی اش را به دیگری بدهد، سعی نکنیم با تشویق یا تحمیق و تهدید شرایطی را فراهم کنیم که کودک آن را به اجبار و اکراه به دیگری بدهد. به عنوان مثال اگر فرزند دو ساله شما همیشه اشیاء را از دیگر کودکان می گیرد، نشانه آن نیست که او در آینده شخص زورگویی خواهد شد، کافی است آن را برای مدتی از کودک دور نگه دارید تا توجه فرزندتان را به چیز دیگری جلب کنید. وقتی کودک به سن سه سالگی رسید و از بازی با کودکان دیگر لذت برد، می توان آموزش بازی های گروهی را آغاز کرد.
یکی دیگر از راه های پرورش شخصیت کودکان شرکت بزرگترها در بازی آنان است. زمانی که پدر و مادر خود را تا مرز کودکی تنزل می دهند و با شرکت در بازی کودکانه آنان را یاری می دهند، روح و روان کودک سرشار از شادی گشته و اعتماد به نفس او تقویت می شود.
بازی رشد هوشی را تسریع می کند.پژوهش ها نشان می دهد کودکانی که فاقد هرگونه اسباب بازی هستند و یا امکانات اندکی برای بازی دارند، از لحاظ شناختی از همسالان خود عقب ترند.
بسیاری از والدین تصور می کنند اسباب بازی هرچقدر گران تر باشد کودکشان را بیشتر جذب می کند، در حالی که همیشه این طور نیست. بارها دیده شده که کودک با داشتن اسباب بازی های رنگارنگ و گران قیمت، به سراغ یک درپوش پلاستیکی می رود و ساعت ها با آن سرگرم است.
متاسفانه در کشور ما توجه مناسبی به اسباب بازی و سرگرمی های آموزشی کودک نمی شود و بیشتر اسباب بازی های وارداتی و یا تولید داخل غیر کارشناسی شده و عموما درجه سه می باشد. در حالی که تقاضا برای اسباب بازی و بازی فکری برای کودکان و نوجوانان در سطح کشور بسیار زیاد است، ولی عرضه این محصولات بسیار کمتر از نیاز جامعه می باشد.
با توجه به رشد علمی و فرهنگی والدین، نیاز به اسباب بازی خصوصا وسایل آموزشی و فکری بیش از پیش احساس می شود که امیدواریم تولید کنندگان داخلی بتوانند با ورود به این عرصه جوابگوی نیازهای کودکان در این عرصه باشند.
منبع: روزنامه دنیای اقتصاد
فرستنده مطلب: خانم نرگس محمدی مدیریت قصر بازی کودکان